For Thai Directioners, Directionators and New fans

สวัสดีจ้าทุกคนเราชื่อนุ่น หรือยูสในทวิตเตอร์คือ @aliceinnightนะ อิบ้าที่พิมพ์นู่นี่ตกบ่อยๆใน #1DFact #1DQoutes #1DImagine ฉบีบภาษาไทยนะเคอะ
มีบางสงสัยว่า มึงเขียนอะไร วันนี้ จะมาอธิบายแยกประเภท FCกันเถอะ
คำเตือน: แอบมีคำหยาบคาย อ่านอย่างใจเย็นๆนะ อย่าเพิ่งดราม่าใส่ >3<
โอเคเริ่มเลยนะ! Directioners คือ One Direction Fanclubนั่นเองจ้า
แล้วบางคนก็อาจสงสัยว่า One Direction วงไรหว่า

One Direction คือวงboy band อังกฤษสุดหล่อ 5คนที่แข่งขันในรายการX Factorฝั่งอังกฤษ แต่ละคนหล่อหลากสไตล์
ขอแนะนำสมาชิกจากซ้ายไปขวา Harry Edward Styles(น้องเล็กของวง แต่หื่นไม่เล็ก), Niall James Horan(พ่อหนุ่มไอริช,ผู้โดนคนเข้าใจผิดบ่อยว่าเป็นน้องเล็ก)), Louis William Tomlinson(พ่อคุณจอมรั่วแห่งวง เป็นลีดเดอร์), Zayn Jawaad Malik(ลูกครึ่งอังกฤษปากีสถาน), Liam James Payne(คุณพ่อของวง)
อุ๊ย หล่อแล้วต้องมีเสียงดีคุณภาพซะด้วย

หนุ่มๆมีอัลบั้มเต็มแล้วน้าสาวๆ ชื่อ"Up all night" ซึ่งทางSonyของไทยได้ลิขสิทธิ์มาแล้ว

สามารถซื้อได้ตามB2S Boomerang ทั้งหมดที 13เพลง(ที่จริงของต่างประเทศมี 15เพลงจ๊ะ)

เนื่องจากทุกวง ทุกศิลปินแน่นอนล่ะต้องมี"แฟนคลับ"ที่คอยช่วยสนับสนุนพวกเขา ขาดไม่ได้

แฟนคลับคือ กำลังใจ สำคัญของตัวศิลปินทุกคน

มาถึงเรื่องแฟนคลับล่ะ

อย่างแรกขออธิบายคนที่เพิ่งมาชอบ1Dใหม่ หรือที่เรียกกันว่า New Fans

คือรู้จักแล้วล่ะ แต่จำชื่อไม่ได้ทุกคน ชอบเพลงในMV ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองชอบจริงรึเปล่า

เป็นสถานะวัดใจFc ว่าตัวเองคือ True Directioner or Fake Directioner[Directionator]

เราให้อภัยเสมอแก่คนเพิ่งมาชอบใหม่ๆ >w< ค่อยๆรู้จักกันไป

Directionators หรือก็คือ Fake Directioners เด็กกระแสนั่นเอง

คนที่ชอบเพียงคนเดียวคนอื่นไม่สนใครอีกแล้ว =[]= มีแฟนแย้วก็เปลี่ยนคน

มีอิดออด บ่นบ้างไรบ้าง ชอบเพราะหน้าตาดี =_______= ซึ่งเป็๋นไรที่ดูแลน่าเกลียดมาก

อยากให้เปิดใจสักนิดนะ เราขอ เราไม่อยากสั่งสอนนะ ยังไงอย่าทำตัวไม่ดีนะมาเป็นDirectionersกันเหอะจ๊ะ 1DFamily ต้อนรับเสมอเยย

Directioners or True directioners แฟนตัวงยง

แน่นอนพวกเราก็เมนใคร รักใครเหมือนชาวบ้านแต่เราเทคแคร์ทุกคน(กูอ่ะไปทั่วเลย)

เราพยายามติดตามข่าวบ่อยๆ เริ่มเข้าใจว่าหนุ่มๆชอบแบบไหน ไม่ชอบแบบไหน

ประมาณออกแนวรู้ใจหนุ่มๆนะ ฮาาาาาา คนที่ซื้อของลิขสิทธิ์แท้ๆ(เราโหลดแต่ก็ซื้อแท้นะลูก)

พวกเราสามารถมีเพื่อนได้ทั่วโลกเลย เพราะเป็น1DFamily เราจึงเข้าใจกัน แม้ต่างภาษา(บางคนแมร่งspamก็เหอะ)

ไม่ว่าจะเป็นDirectionersรุ่นเก่า รุ่นใหม่ รุ่นโคตรมาใหม่ยังไงเราก็ยังเป็นDirectionersที่หนุ่มๆเอ็นดู 

และเราก็ยังนับสนุนพวกเขาต่อไป :)

พวกเขาเคยบอกว่า "เพราะแฟนๆ ทำให้พวกเราได้ยินอยู่ตรงนี้ได้"

=w=ขอร้องอย่าไปมีเรื่องกับแฟนๆวงอื่นนะ ถ้าเขามาหาเรื่องเราขอให้นิ่งๆไว้จ๊ะ

>w< ขอบคุณที่อ่านนะ 

My twitter:https://twitter.com/#!/aliceinnight ไปเม้ากันได้จ๊ะ

เราชิว เราหยาบคาย แต่เราได้กับทุกคน(เหี้ยมากมึง)

ไปแย้วเน้อ >w<

[แปล]SEKAI-ICHI HATSUKOI ~ SORATA NO BAAI, SHORT STORY

ผมชื่อ โซราตะ ผมมีขนสั้นสีดำและสีขาว และขนผมนุ่มๆสุดเลยล่ะ ผมยอมรับผมแอบตัวผอมไปหน่อย ผมก็ชอบอาหารอร่อยๆมากๆเลย

คนที่ให้อาหารผมเป็นเด็กหนุ่มชื่อ ซากะ มาซามุเนะเป็นคนที่เก็บผมมาเลี้ยงไว้ที่บ้านในยามวันที่ฝนตกวันนึง ซากะนะเคนเป็นชื่อเขานะ-แต่เกิดเหตุการณ์สุดจะบรรยายจนทำให้ต้องเปลี่ยน และรู้จักเขาในนาม'ทาคาโนะ'

.เขาไม่เคยบอกผมเลยว่ะ ทำไมถึงตั้งชื่อผมว่า'โซราตะ' แต่ผมก็ชอบชื่อนะ

มีหลายๆอย่างเกิดขึ้นตั้งวันที่มาอยู่ในบ้านและกกว่าผมจะรู้ตัวอีกที ผมก็โดนเปลี่ยนเจ้าของซะแล้ว-และตอนนี้ผมก็พบว่าตัวเองโดนดูแลโดยชายหนุ่มที่ชื่อ'โยโคซาวะ ทาคาฟูมิ' ตอนเจอครั้งแรกเขาทั้งปากร้ายและน่ากลัวมากๆ แต่สำหรับผมแล้วเขาเป็นเจ้าของที่ใจดีสุดๆแถมยังปากแข็งสุดๆและชอบแก้ปัญหาด้วยตัวเอง และนิสัยคิดเองเออเองเป็นปัญหาจริงๆ:ถ้าเกิดมีอาหารที่ผมชอบ เขาก็จะออกไปข้างนอกแต่กลับไม่ซื้ออะไรมาเลยแต่ก็เป็นบางครั้งแหละ(บางทีผมก็อยากกินไรต่างไปบ้างนะ!)และถ้ามีของเล่นที่ทำให้ผมสนุก หลังจากนั้นจะเริ่มมีของเล่นเหมือนๆกันเต็มอพาทเมนต์ไปหมด(มีลูกบอลเยอะไปแล้วนะ! เอาพวกหางมาเล่นบ้างเซ่~)

มีวันนึงเขาพบผมกำลังนอยด์หลังจากที่ผมกระโดดพลาด ผมกำลังลองโดดลงจากโต๊ะลงพื้นที่กว้าง และพี่แกดันคิดว่า ผมป่วยซะงั้น!

ไม่ว่าผมจะพยายามบอกว่า ผมไม่เป็นไร ขนาดไหน แย่มาก!เขาไม่ยอมฟังผมสักนิดเลย และผมก็ได้แผลจากการโดนฉุดกระชากลากถูจากผู้ชายที่ชอบเอะอะโวยวายลั่นห้องสัตวแพทย์ เขาน่าจะลดความเครียดสุดจะบรรยายลงหน่อยนะ...ถึงยังไงผมก็ขอบอกว่านั่นก็เป็นข้อดีของโยโคซาวะไปด้วยนะ

แถมขอขอบคุณที่ผมรู้สึกโชคดีมากๆที่มาสัตวแพทย์ ผมชอบสุดๆเลยเพราะเป็นครั้งแรกเลยนะ! ผมเกลียดโดนฉีดยาแต่มือเขานี่นุ่มดีจัง~

และที่ดีที่สุดในวันนั้นคือ...ผมได้รู้จักกับฮิโยะ

นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณกับผมนะ แต่...ณ ตอนนั้นผมเห็นตาของเธอ ผมก็ตกหลุมรักเธอทันทีเลย

แต่เขาเคยนึกตลกกับการรักข้างเดียว แต่ตอนนนี้ผมรู้แล้วล่ะ น่ากลัวสุดๆเลยล่ะ

 ผมไม่สามารถละสายตาจากเธอได้เมื่อเธอแนะนำตัวเองให้ผมรู้จัก และพอเธออุ้มผมด้วยมือเล็กๆ ยังกับสวรรค์เลยล่ะ

ทั้งหมดต้องขอขอบคุณโยโคซาวะนะเนี่ยที่ผมได้รู้จักกับฮิโยะ พอผมคิดได้แบบนั้น ไอ้นิสัยขี้โวยวายมันก็ดูไม่เลวสักเท่าไหร่

"โซระจัง! ขอโทษที่ให้รอนะจ๊ะ!"

ฮิโยะหันหลับมาหาผมหลังจากกำลังปิดสมุดจดบนโต๊ะเธอเองและเก็บเข้าชั้นวางหนังสือ

"เมี้ยว~” 

"ฉันจะปิดไฟแล้วนะ โซระจัง! ฝันดีนะจ๊ะ~”

ผมตามเธอไปที่เตียงนอนและขดตัวอยู่ในฟูกกับเธอ คลอเคลียกันสุดท้ายก็หลับใหลไป หัวใจดวงน่้อยๆเต้นตึกตัก ตึกตักเป็นครั้งแรก รักสุดลับของผม

จบแย้ว >A<

เม้นให้ด้วยนะจ๊ะ เป็นยังไงบ้าง ส่วนเล่มหลักขอไว้หลังวันที่ 18 จะพยายามทยอยแปลตอน1 กับตอน2ให้เสร็จนะเด้อ

thx for English by September Scanlations!

[แปล]Departures ~Anata ni Okuru AI no Uta~

Song: Departures ~Anata ni Okuru AI no Uta~
Artist: EGOIST

mou anata kara aisareru koto mo
hitsuyou to sareru koto mo nai
soshite watashi ha kou shite hitoribocchi de
แม้จะพยายามให้เธอรักฉันมากขึ้นไม่ได้
แม้ฉันจะไม่จำเป็นสำหรับเธอ
และถ้างั้น...ก็เหมือน...ฉันอยู่คนเดียว

ano toki anata ha nante itta no?
todokanai kotoba ha chuu wo mau
wakatteru noni kyou mo shiteshimau
kanawanu negai goto wo
เธอพูดอะไรกลับมากันนะ?
คำพูดพวกนั้นไม่ได้ทำให้ฉันเหมือนเต้นรำอยู่ในสรวงสวรรค์เลย
ถึงฉันจะรู้ดี ฉันก็จะอยู่ต่อไป
คำอธิษฐานที่ไม่มีวันเป็นจริงได้สักนิด

hanasanaide
gyutto te wo nigitteite
anata to futari tsudzuku to itte
tsunaida sono te ha akakute
yasashikatta
อย่าจากไปเลยนะ...
จับมือฉันไว้สิ...
พูดสิว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
มือที่เรากุมไว้แสนอบอุ่น
และนุ่มนวล

anata ha itsumo sou yatte
watashi wo okorasete saigo ni nakasunda
dakedo ato ni natte
gomen ne tte iu
sono kao suki datta
เธอก็เป็นอย่างงี้เสมอ
ทำให้ฉันโกรธแล้วสุดท้ายก็ทำให้ฉันร้องไห้ออกมา
แต่ต่อมา
เธอก็มาขอโทษฉัน
ที่ทำไปเพราะฉันรักเธอมาก

hanasanaide
gyutto sou omoikkiri
anata no ude wo naka ni itai
futari de odeko wo awasenagara
nemuru no
อย่าจากไปเลยนะ...
กอดฉันไว้สิ...
ฉันอยากอยู่ในอ้อมแขนของเธอ
ฉันอยากหลับใต้อ้อมแขนเธอ 
ด้วยกัน

mou nido to ha aenai tte koto wo shitteta no?
Did you know we would never see each other again?
hanasanaide
gyutto anata ga suki
mou ichido datte warattekurenai no
anata no nukumori ga kiechau mae ni
dakishimete
อย่าไปเลยนะ
กอดไว้แน่นๆ ฉันรักเธอ
เธออาจจะไม่ยิ้มให้ฉันอีกแล้ว
ได้โปรดกอดฉันไว้ด้วยแขนของเธอคู่นี้

มาพรี Inuxboku ss

มาพรีแล้วจากไป กร๊ากกกก(อินี่เลวสัสค่ะ)

นิยาย =A= เดี๋ยวเจียดเวลาทำนะจ๊ะ สาวๆวาย เค้างานเยอะอยู่

แต่รับรองช้า แต่ก็มาแน่จ๊ะ สนุกด้วย

[แปล]Sekai ichi Hatsukoi ~ Yokazawa Takafumi no Baai chapter1 15%

*Warning นิยายเรื่องนี้เป็นYAOI ไม่เหมาะแก่คนที่ไม่ชอบ ไม่ชอบกดXนะค่ะ  

นิยายเรื่องนี้แปลจากengมาอีกที คนแปลเมามันมากค่ะอาจจะต้องเอาเวลาไปแปลซับด้วยซึ่งจะช้ากว่าหน่อยก็ขอให้เข้าใจด้วยค่ะ แต่เค้าก็พยายามทำให้สนุกนะตัวเอง
อย่านำแปลนี้ไปแปะที่อื่นแล้วเป็นผลงานตัวเองนะค่ะ เค้าจะตามไปหลอกหลอนถึงบ้านเลย  ใครเอาแปะไหนPMมาก่อนเน้อ จะได้อนุญาติเป็นคนๆไป อย่าลืมแปะcreditให้ด้วยนะค่ะ ไม่งั้นไปหลอนถึงบ้านเลย  

บทที่ 1

รักครั้งแรกไม่ใช่ครั้งสุดท้าย ฉันรู้มาตั้งแต่ต้นแล้ว

โยโคซาวะเข้าใจเป็นอย่างดีว่า นี่นะไม่ใช่’รักที่แสนโรแมนติก’สักนิดในความรู้สึกของเขา ทั้งแสดงความอ่อนแอของตน เผยนิสัยดีๆ...ให้อย่าง่ายดายต่อคนที่ขึ้นชื่อว่า’เพื่อนสนิท’
และยังไม่พอเขายังตัดใจไม่ได้ เขายังแอวบหวังเล็กๆ ถึงจะไม่ได้เป็นคนรัก-แต่แค่ได้เป็นคนสำคัญในชีวิจก็เพียงพอแล้ว แม้ในใจตะโกนว่ายังไม่พอ...แต่แค่ได้อยู่ข้างๆก็พอแล้ว

เขาได้ยินเสียงฝนตกอยู่ข้างนอก
ฝนที่ตกกระทบกระเบื้องอย่างดัง เหมือนเสียงสะท้อนที่ออกแนวสงสารขนเขาชักหงุดหงิด ฝนตกที่ตกในยามค่ำคืน แถมยังโคลนน้ำดำหมุนวนอยู่ข้างนอกที่ยังไม่ได้ล้าง ความมืดครอบคลุมเข้าในหัวใจเขาซะแล้ว

เขาชำเลืองมองดูทีวีในร้าน’อิซาคายะ’ เขามานั่งหลบฝนอยู่ในร้านตามสภาพอากาศและเห็นบอกว่าจะมีพายุลูกใหญ่เข้า เขากะว่าจะกลับบ้านก่อนที่ฝนตก แต่ดันเป็นฝนเจ้ากรรมดันตกกันตั้งแต่เย็นและยังมีทีท่าว่าจะหยุด เขาเลยตัดใจแล้วไปหาไรดื่มที่บาร์แทน

...หรืออาจจะแค่การแก้ตัว เขาบอกตัวเขาเอง อันที่จริงเขาเองก็อยากลืมๆเรื่องของทาคาโนะไปให้หมดจากความทรงจำให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

และมันก็ไม่ได้แย่ซะเท่าไหร่ เขาก็เหมือนแก้วเปล่าๆที่ไร้ค่าที่มีแต่ความสิ้นหวัง แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกปวดกะเพาะซะมากกว่า ไม่ค่อยน่าแปลกใจซะเท่าไหร่ ไม่มีทางน่าเขาก็ไม่ใช่พวกคออ่อนนี่หว่า อีกอย่างเขาก็ไม่ได้ปวดหัวอะไร คิ้วเริ่มชนเข้าหากัน หัวเริ่มหมุนติ้วๆ ต่อมาก้ไม่รู้สึกอีกเลย

“ฉัน...อยู่ที่ไหนกัน?”

เขาค่อยลุกขึ้นมาอย่างช้าจากเตียงแสนนุ่ม โยโคซาวะ ทาคาฟูมิถึงขั้นคิ้วขมวดด้วยความมึนงง เขามองไปรอบๆห้องซึ่งเป็นห้องที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่น่าจะใช่บ้านเขาหรือแม้แต่ห้องเพื่อนเขาสักนิด ดูเหมืองห้องนอนโรงแรมแบบbusinessซะมากกว่า และเขาจำได้ว่า ไม่เคยเช็คอินโรงแรงซะด้วยสิ สิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้คือ เขานั่งดื่มเหล้าอยู่ในร้าย อิซาคายะ เพราะฝนไม่หยุดตก

“จำไม่ได้แหะ...”

เขาลองนั่งทบทวนความจำ จำได้ว่าเขาถูกบาร์เทนเดอร์เอ็ดใส่ว่า เขาเมาเกินไป อีกอย่างเขานะขับรถแสนจะเร็วเยี่ยงไปแข่งรถที่ไหนสักแห่ง ยังโดนสั่งว่า ห้ามขับอีก

เขาไม่เคยเมาขนาดนี้มาก่อนสักครั้งในชีวิต อย่างไรก็ตามดูเหมือนจะมีคนในสนพ.มาดูแลเขา หน้าตาดูน่าต่อยสักป้าบมาก เขาก็นึกหน้าไม่ออกพอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขาก็จำอะไรได้เลย เขาส่ายหัวไปมา พอเริ่มฟื้นสติกลับมาได้สักพักก็นวดเปลือกตาที่หนักอึ้งด้วยนิ้ว แล้วเขาก็สัมผัสได้ถึงอะไรแปลกๆซึ่งน่าเกี่ยวกับเขา พอเขามอง

“......”
เขาไม่ขอเรียกว่า ร่างเปลือยเปล่าด้วยเหตุผลบางประการเขานี่แหละโป๊สุด!!!! เขาหลับคาทั้งที่โป๊เนี่ยนะและเขาก็เปิดผ้าห่มดูอย่างรวดเร็ว

“?!”
แม้แต่ กกน.เขายังไม่มี ยิ่งเริ่มเอะใจเข้าไปใหญ่และรีบคลุมส่วนล่างอย่างไว

เขาอาจจะเมาแล้วดันเผลอแก้ผ้าเองก็เป็นได้ แล้วก็โยนไว้ไหนสักแห่ง เขาบอกตัวเองว่างั้นเขามองไปรอบๆห้อง แต่ก็พบถุงเท้าสักช้าง แม้แต่เสือสูมของเขา

เริ่มตามล่าหาboxerตัวเอง และพบว่ามันอยู่ใต้เตียง เขาเอื้อมและหยิบมันออกมาแล้วใส่อย่างรวดเร็ว เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก(อย่างน้อยตูก็หา กกน.เจอ) อย่างน้อยมีเสื้อผ้าสักชิ้นติดตัวยังดีกว่าโป๊ไม่มีเสือ้เลย
เขาเริ่มสังเกตุอีกอย่าง สำรวจไปรอบห้องก็พบว่า มีเสียงฝักบัว เขารีบวิ่งไปดูก็พบว่ามีเสียงฝุกบัวในห้องน้ำจริงๆด้วย เสียงเหมือนฝนตกในความฝันเขาเลย

แต่ปัญหาคือถ้ามีเสียงฝักบัว...ก็แปลว่า มีคนใช้มันอยู่นะสิ

เขาไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตบัเอิญต้องถือวิสาสะมาใช้ห้องที่เหมือนโรงแรมไงไม่รู้ ในทางตรงกันข้ามเขาดันมามีเพศสัมพันธ์กับคนแปลกหน้าและพอลองหยุดพิจารณาดูเมื่อคืนก่อนเขายอมรับว่าก็ไม่แปลกไปหมดหรอกเพราะเขาก็ไม่ระวังตัวอีกล่ะ
ขณะที่เขากำลังนั่งกกลุ้มใจ เสียงฝักบัวก็หยุดลง

“...!”

เขาถอนหายใจและเตรียมตัวเตรียมใจเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาไม่รู้ว่าทำไมเจ้าหล่อน
ถึงพาเขามาที่นี่ ในฐานะลูกผู้ชายคนนึงก็ต้องรับผิดชอบเต็มที่
เขาก็เคยผ่านผู้หญิงมาเป็นโหลๆแล้ว เสแสร้งเข้าหน่อยคุณเธอก็ใจอ่อนเองแหละ แต่ความคิดเขาถึงขั้นต้องหยุดชะงักเมือพบว่า คนที่ออกมาจากห้องน้ำแล้วพันผ้าเช็ดตัวอยู่คือ...ผู้ชาย

“โอ้ คุณตื่นแล้วเหรอ อาการเมาค้างเป็นไงบ้าง?” หนุ่มที่เอาผ้าเช๊ดหัวตนเองที่เปียกปอนจากการสระผมมาหมาดๆพูดขึ้นอย่างหน้าตาเฉย ยิ่งไปกว่าเป็น หัวหน้ากอง บก.มารุตาว่าโชว์เท็นในเครือนิตรยสารเจปุน คิริชิม่า เซ็น

อะไรมันเหมาะปานนี้ทั้งขนตายาวงอน ตาที่เฉียบคม ริมฝีปากบางๆ ส่วนประกอบทุกอย่างเรียกว่า โคตรจะชัดเจนเลยว่า เขาไม่ได้ละเมอเพ้ออยู่

โยโคซาวะเริ่มตั้งสติใหม่อีกรอบเท่าที่จะทำได้ พูดขึ้นน้ำเสียงสั่นๆ “...ทะ-ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ได้...?” เขาแทบอดสงสัยไม่ได้เลย ว่าทำไมเชามาอยู่ที่นี่ ในห้องของโรงแรม แล้วมาโป๊มีอะไรกันกับไอ้คนที่เขาใอยากจะพูดด้วยเลยสักนิดเวลาอยู่ข้างนอก(ไม่ใช่เวลางานค่ะ)เนี่ยนะ
คิริชิม่ายังตีหน้าตานิ่งใส่หน้าตาตื่นตะลึงของโยโคซาวะ “อะไรกัน? คุณจำไม่ได้เหรอครับเรื่องเมื่อคืน? งั้นผมจำให้คำใบ้สภาพคุณให้ ผมมั่นใจว่าคุณนึกออกแน่”

“สภาพฉันเหรอ?”
ถ้าเป็นกรณีอื่น เขาอาจจะเดือดดาลกับไอ้หยิ่งผยองที่คิริชิม่ากวนบาทาเขาด้วยริมฝีปากบางๆน่าต่อยนั่น แต่ตอนนี้เขาก็แทยบไม่มีเหตุผลที่ต้องเดือดดาลเลยสักนิด ถ้าเป็นมังงะหรือละคนน้ำเน่าสักเรื่องล่ะก็ คงเป็นพล๊อตโคตรอภมหาง่ายมาก คนสองเมากันและไปมีอะไรกันหมายถึงกรณีที่ชายกับหญิงอ่ะนะ แต่นี่มันชายทั้งคู่

...แต่เขาก็รีบไล่ความคิดต่างๆออกไปก่อน ด้วยคำโน้มน้าวหมอนั่นทำให้เขาอยากรู้เหมือนกันเพราะความจริงคือ เขาจำไม่ได้สักอย่าง

ในใจของโยโคซาวะรู้ดีว่า เขานะไม่ใช่เกย์ไรทั้งนั้น และเขายังตัดใจไม่ได้กับคนที่แอบรักมาหลายซึ่งเป็นผู้ชาย เขารู้เหตุผลดียิ่งไปกว่าไอ้การรักร่วมเพศมันมีอุปสรรคเยอแยะสำหรับเขาที่ไม่น่าใช่พวกรักร่วมเพศเต็มตัวแต่อย่างใด

ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือ ต้องจำเรื่องเมื่อเย็นวันก่อนให้ได้! เขารีบปัดความทรงจำแสนบ้าบอและนึกย้อนหลับไปตอนที่เขาอยู่ที่ทำงาน

เมื่อวานเป็นวันที่แย่ที่สุดในชีวิตของเขา

หลังจากโดนปฏิเสธจากคนที่เขารัก(ข้างเดียว)มาแสนนาน และเขาไม่เคยยอมแพ้เลยสักครั้ง หลังทำงานเสร็จเขาเลยไปที่ร้านอิซาคามะแถวทางกลับบ้านเขา ดื่มเหล้าแก้วแล้วแก้วอีกด้วยความรู้สึกเดียวคือ อยากเมา ตอนนี้เขาเริ่มจำได้ล่ะว่า คิริชิม่าถึงโซซัดโซเซะมาที่บาร์เดียวกับเขาได้ยังไง

“คิริชิม่าซัง...นายมาทำไรที่นี่นะ?”

“ผมแค่มาหาที่หลบฝนซะหน่อยแถมกะว่าจะหาไรกินในร้านนี้แต่...คุณดื่มไม่เยอะไปหน่อยเหรอครับ?”

“ไม่เลย อะไรนายมา-คนเดียวเหรอ? งั้นมานั่งนี่สิ เดี๋ยวฉันไปเอาให้อีกชวดมั้ย? งั้น2ขวดรวดเลยล่ะกัน”

เลยนั่งคุยดื่มกัน ถึงได้เจอกันนอกที่ทำงานก็เถอะ บางทีเขาก็ดูโดดเดี่ยวไปหน่อย พอทำงานเสร็จเขาก็ไม่ได้คิดไรมาก โยโคซาวะเชิญชวนให้คิริชิม่ามานั่งข้างเขา บางทีเหตุผลมันก็เล็กขี้ปะติ๋วไปกับอิพวกเรื่องการนั่งดื่มเมาหัวราน้ำ คิริชิม่านั่งลงและขวนโยโคซาวะไปปาร์ตี้เล็กๆของเขา

เขาจำได้ว่า คุยกันเรื่องยอดขายของนักเขียนหน้าใหม่คนนึง และก็บ่นเรื่องหนังสือที่รีปริ้น(เอามาพิมพ์ใหม่)ยังไงก็ไม่ทันอยู่ดี เรื่องนักเขียนสุดดังคนนึงที่เล่นเอาเขาผิดหวังแถมยังจะมาเลื่อนส่งต้นฉบับอีก ก็ดันมีเรื่องไม่ลงรอยกันนิดหน่อย ปกติพวกเขาเก็บกดความรู้สึกไว้ข้างใน บัดนี้แทบจะปลดปล่อยออกมาได้หมดทุกเรื่อง

แต่หลังจากนั้น....เขาก็จำไม่ได้เลย

“จำไม่ได้ทั้งหมดเลยจริงๆเหรอครับเนี่ย?” ถึงขั้นเงยหน้าขึ้นเมื่อช๊อคคำพูดนั้น  โยโคซาวะพบว่า คิริชิม่าแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วตอนที่เขากำลังตกอยู่ในห้วงความคิด สุดท้ายก็ได้แต่จับนาฬิกาข้อมือตนบนแขนไปมา เอาแต่ดูตัวเลขบนนาฬิกา โยโคซาวะเริ่มประหม่าตัวเอง ทั้งหัวรังนกตอนนอนที่ยุ่งเหยิง เสื้อผ้าที่หลุดกระจาย และความจริงที่ว่าเขาโคตรโป๊สุดๆ

 “คงงั้น ฉันคงดื่มมากเกินไป”

เขาเลยพูด(แถ)แก้ตัวคิริชิม่าที่ดันโยนปัญหาให้เขาแถมยังจะหยอกล้อคำพูดที่เขาพูดเมื่อคืนอีก “จริงเหรอครับ? หลังคุณบอกผมว่า’ไม่ได้เมา’ไอ้ตอนที่ผมถามตอนนั้นคุณเมามากใช่มั้ยครับ”

“นั่นมันก็…” เขาเริ่มนึกอะไรบางอย่างออก มันต้องมีอะไรแน่ๆที่ชักนำพาคนเมาๆอย่างเขามาที่นี่ได้ อีกทั้งเขาก็แทบจะจนมุมแล้วด้วย

15% แย้ว เดี๋ยวว่างจะลงต่อน้าทุกคน เม้นด้วยก็ดี    อย่าเอาแต่ส่องนะเคอะ XDDD ไม่ได้เกลาคำให้สวยไรมากแต่ก็พยายามต่อไปค่ะ ฝากด้วยยยยย เดี๋ยวจะมาอีกทีเมื่อไหร่ไม่รู้
credit:http://september.strawberrywine.org/